The Echoing Green
by William Blake
The sun does arise,
And make happy the skies;
The merry bells ring
To welcome the spring;
The skylark and thrush,
The birds of the bush,
Sing louder around
To the bell's cheerful sound,
While our sports shall be seen
On the Echoing Green.
Old John with white hair,
Does laugh away care,
Sitting under the oak,
Among the old folk.
They laugh at our play,
And soon they all say:
"Such, such were the joys
When we all, girls and boys,
In our youth time were seen
On the Echoing Green."
Till the little ones, weary,
No more can be merry;
The sun does descend,
And our sports have an end.
Round the laps of their mothers
Many sisters and brother,
Like birds in their nest,
Are ready for rest,
And sport no more seen
On the darkening Green.
Разиграни зеленила
By Me :)
Сонцето изгреа,
и облаците; среќно изгледаа;
Среќните ѕвона среќно ѕвонеа
За да ја добредојдат Пролетта;
Чучулигите и дроздовите;
птиците од грмушките;
пееја наоколу и беа гласни
на звуците од ѕвоната прекрасни,
и нашите игри се гледаа
на разиграните зеленила.
Стариот Џон, со коса бела,
грижата ја пади со смеа,
под дабот седејќи,
меѓу старите вејќи.
Тие на играта наша се смееја,
и наскоро си велеа:
„Такви, такви беа веселбите наши
кога сите ние, девојки и машки,
во младоста наша видени бевме
на разиграните зеленила.”
Додека изморените мали,
не можеа да шират шали;
сонцето брзо си пројде,
и на игрите наши крајот им дојде.
Во мајчинските прегратки
Многу сестри и браќа,
како птици во гнездо,
за одмор се спремни,
и игра повеќе не беше видена
на оцрнувачките зеленила.
Hope you like it :)
